Van klacht naar Kans
Van klacht naar Kans- een stukje van mijn emotionele/lichamelijke/mentale /spirituele ontwikkeling
Deze foto hier begon mijn lichaam signalen al aan te geven dat ik een andere weg te bewandelen had. Hier herstellende van Covid waardoor ik helemaal niets meer kon. Ik moest weer leren mijn energie te verdelen. Van 0 energie weer met kleine stapjes naar de 28 uur werkuren. Langzaam begon ik te snappen dat ik in mezelf dingen aan te kijken had, maar hoe wist ik toen nog niet. Hier begon mijn reis naar binnen. Het was 2019
Ik deelde vandaag al een post van dr richard de leth. Aan het begin van het jaar een vison-board gemaakt (zie onderstaand). Ik merk op dat ik steeds dieper in mezelf zak en steeds minder bang ben van mijn lichamelijke klachten/signalen/kansen Sinds mijn 10 erjaren kamp ik al met klachten/diagnoses en voor mijn gevoel symptoombestrijding. Als kind kon ik vaak niet aangeven wat ik nodig had, maar ook was ik niet op de juiste plek voor hulp. Wel ging ik dus telkens naar de huisarts en kreeg ik pilletjes/bloedonderzoeken en diagnoses. Lees nu mijn volledige blog over mijn diagnoses uit mijn jongeren jaren en hoe ik daar mee om ben gegaan.
Nu 32 jaar oud en ga ik binnenkort het gesprek aan met mijn huisarts over mijn denkwijzen op holistisch vlak en de diagnoses die in mijn kindertijd zijn gesteld waar ik graag met hen het gesprek over aanga over hoe ik dat zie nu terugkijkend op mijn leven.
Ik denk dat ze op scholen en in de huisartsenpraktijken veel meer kunnen signaleren en acties kunnen ondernemen. preventief. het leren zorgen van jezelf.
- het leren doorvoelen van emoties
- Mee bewustwording en informatie over andere geneeskunde. Uitleg geven over de verschillende opties die er zijn en er kennis mee laten maken en zelf keuzes te laten maken. Het 1 sluit het ander niet uit en doe vooral waar je je goed bij voelt, maar er zijn meerdere mogelijkheden dan de westerse geneeskunde.
- dat het leren zorgen voor je mind iets anders is dan voor je lichaam. Ze werken samen maar apart zo anders.
- Als kind soms ook apart met iemand praten
- Ouders meegeven aan hun eigen trauma/overtuigingen/patronen/lichamelijke signalen te werken. een voorbeeld te zijn voor je kind of voor jezelf
(ik ben de opleiding sociaal work gaan doen om voor anderen te zorgen was mn uitspraak... hallo reddersydroom van mezelf uit mijn kindertijd).
Tevens start ik met een nieuw traject en opleiding om nog dieper in mezelf aan de slag te gaan met een psychotherapeut en ademopleiding. sinds 2019 is er zoveel veranderend voor mij in mijn kerngezin dat ik er nog mee door zal gaan.
Door mijn jeugd/vele reizen en ervaringen in de opleidingen en psychiatrie stond ik open voor andere denkwijzen en voel ik steeds dieper mijn waarheid en intuite wat ik hier te delen heb. heb ik de waarheid.. geen idee, maar ik voel aan wat voor mij werkt op een voor mij zo natuurlijke mogelijke manier/gebaseerd op mijn eigen ervaringen en situaties die er gebeurd zijn in mijn persoonlijke kring.
Diagnoses waar ik mee te maken heb gehad in mijn jongere jaren.
16 jaar--> mijn moeder dacht dat ik een eetstoornis had. Ook zij deed haar best om erachter te komen wat er met mij aan de hand was. ik sliep en at weinig. Ik was altijd het kind wat stil op de achtergrond was. omdat het thuis al veel was besloot ik mijn gevoel op te sluiten. maar ik wist natuurlijk niet hoe ik dat kon aangeven. opgroeien met ruzies en scheidingen, opvanghuizen, vele verhuizingen. als kind mezelf naar se achtergrond zetten vooral in mn hoofd piekeren.
17 jaar angststoornis
ik kwam bij de poh en er werd via thuisarts.nl een lijstje ingevuld. daaruit kwam naar voren oh je hebt angsten... hub een label dacht ik toen. nu terugkijken had ik zo de behoefte om gezien en gehoord te worden in mijn kindertijd maar wist toen nog niet aan te geven hoe..ik werd boos en verdrietig en wilde deze diagnose uit het systeem.
18--> b12 Tekort/conentratie problemen op school (niemand vroeg hier naar de kern naar wat er speelde in mijn kerngezin. Mijn moeder was hier tijdelijk uit huis omdat het haar allemaal teveel werd. dit had een grote impact op mij als kind waar binnen het gezin niet over gesproken werd of wij begeleiding bij kregen. ik werd iedere week geinijecteerd met b12 vitamines en zou dit heel mijn leven moeten blijven doen want anders bestond de kans op zenuwaandoeningen en ergste geval de dood. Je kunt wel nagaan wat deze uitspraken van een dokter met je doen. Op school uitten dit zich in het enorm mijn best doen, sterk blijven. tot mijn mentor tot wie ik op de dag van vandaag onwijs dankbaar was mijn apart nam en vertelde dat mijn opdrachten er slordig uit zagen en wat er aan de hand was. Ik barstte meteen in huilen uit dat mijn mama even niet thuis woonde.
21 jaar--> vermoedelijke epilepsie diagnose. ´als ik nog een aanval zou krijgen had ik de diagnose aan mn broek hangen ´ . ook hier niemand die vroeg wat speelt er nog meer maar er werd meteen gesproken over zware medicatie/kinderwens/en ik bleek een eigenwijze puber te zijn die niet naar de neuroloog wilde luisteren (omdat hij mij medicatie aanraadde). Ik zou volgens de neuroloog binnen een jaar weer bij hem op de stoel zitten en mocht 6 maanden geen auto rijden. wekelijks had ik te maken met paniekaanvallen. Ik was natuurlijk enorm bang voor wat hij had gezegd en struggelde wat ik moest doen. Toch voelde ik diep van binnen wel een stemmetje in mezelf die iedereen heeft, maar er naar luisteren ik had geen idee. ik wilde gewoon zo graag gezien en gehoord worden en praten over dat stemmetje in mij.. praten over mijn kindertijd. Toen had ik nog niet de kennis of handvatten om dit aan te geven en was mijn broer mijn reddende engel die mij vertelde uit een zieke omgeving te stappen waar ik inzat. Mijn relatie ging uit/Mijn vader had slecht nieuws gekregen met zijn gezondheid/en ik was net uit huis en had de droom om een verre reis te maken.
toen ben ik gaan reizen vol met angst want ik had vermoedelijke diagnoses gekregen en mocht ook niet stoppen met de b12 tabletten die ik meekreeg op reis. Ook dit samen met mijn broer overwonnen in Australie. Hij zou mij in de gaten houden als ik echt achteruit zou gaan. wekelijks zat ik op de eerste hulp met paniekaanvallen omdat ik dacht dat ik dood ging, maar telkens waren mijn waardes goed en geen aanvallen gekregen. Op de fotoś lijkt het allemaal mooi en ik heb onvergetelijke ervaringen gehad, maar ook gerealiseerd in wat voor n systeem ik opgroeide en hoe we in mijn geval klein en bang gehouden werden.
Tijdens mijn jaren buiten Nederland dus geen b12 injecties meer gehad/geen aanvallen of andere gezondheidsklachten gehad op een griepje of koortslip na. na het reizen kwam ik terug in Nederland en ging ik werken bij het COA en werd ik natuurlijk weer getriggerd ook door de dynamieken in ons gezin. ik viel telkens voor mijn gevoel terug in oude patronen waar ik veel last van had maar als ik op reis was was dat niet daar voelde ik me vrij.
terugkijkend heeft mij dat op dat moment enorm geholpen. Ik heb deze reis letterlijk nodig gehad om nu 10 jaar later met stap voor stap mijn weg weer naar binnen te vinden met vertrouwen en volle angst naar binnen en te vertrouwen met alle kennis en ervaring die ik heb opgedaan. nu 21-08-24 ben ik op ditzelfde punt weer terug en voel ik dat ik nog maar aan het begin sta van de verwerking van mijn kindertijd emotioneel gezien en dat vind ik eng en spannend en ben heel benieuwd hoe mijn lichaam en geest gaat reageren, maar ik ga er proberen doorheen te bewegen.
29 jaar sukkelen gezondheid/steed vaker ziek en daarop volgend corona. Dit waren al signalen dat ik wat in mezelf aan te kijken had. Ik bouwde stap voor stap op weer naar de 28 uur werkuren, maar het bleef sluimeren aan lichamelijke signalen. Ik wist niet wat ik verkeerd deed (waren mijn gedachten toen).
31 jaar. 10-05-2022 liep ik dus mentaal compleet vast. De situaties op mijn werk waren de triggers en traumaś die ik op mijn werk had meegemaakt en triggerde onder andere oude kindstukken en gebeurtenissen die voor mij te heftig waren nog niet verwerkt waren zoals een auto-ongeluk/incidenten op mijn werk en /gebeurtenissen uit mijn kindertijd.
hier werd ik ook weer geconfronteerd met familie dynamieken/patronen.Langzaam ging ik dingen ondernemen buiten de reguliere zorg om. Ook wel nu Holisme/spiritualiteit/ijsbaden/somatic healing/vrouwencirkels/cacaoceremonies/stembevrijding/familieopstellingen genoemd etc. Vervolgens
In dit behandeltraject en de opleiding die ik volgde leerde ik veel over gebeurtenissen die voor mij als kind te heftig waren, ook wel trauma genoemd. Zo heeft iedereen te maken met situaties die voor jouw als kind traumatisch zijn geweest. In dit behandeltraject heb ik 8 gebeurtenissen die ik me kon herinneringen verwerkt in mijn hoofd en lichaam. Deze fase voelde ook aan als verdwaald maar een innerlijke rust die ik nog niet eerder kon
Ik heb niet geleerd als kind om mijn gevoelens te uiten en te leren doorvoelen, maar heb bepaalde strategieen ontwikkeld die mij hielpen overleven. Nu zijn er met kleine stapjes andere paden aangelegd/andere reacties/patronen doorbroken.
Sinds 2019 dus bezig met mijn emotionele ontwikkeling en manmanman wat ben ik door een processen gegaan. Het voelt alsof je vaak dood gaat en opnieuw geboren word/verloren in een bos ronddwaalt en je soms er niet uit lijkt te komen. Ik ben tegen doktoren en neurologen in gegaan niet omdat ik ze iets wilde bewijzen of bang was, maar ik voelde diep in mij dat er niks mis was met mij maar wel dat ik hulp zocht in het uiten van wie ik tot in mijn diepste kern ben met al die laagjes van conditioneringen over mij ziel heen en ik eerst wilde proberen om mijn leefstijl aan te passen en andere keuzes te maken.
uiteindelijk zijn Lichamelijke klachten/diagnoses/signalen voor mij manieren geworden om te kijken wat daaraan ten grondslag ligt. Verkeerde baan/overtuigingen patronen die mij ziek maken/voeding/relaties/beweging.
sinds afgelopen week begonnen bij een psychotherapeut en daar gingen we al meteen naar de kern... eindelijk emotioneel en confronterend maar zo veek zin om naar mijn patronen en overtuigingen te kijken en te praten over hoe ik mijn kindertijd heb ervaren. dat gaat een hoop teweeg brengen mentaal lichamelijk en op zielsniveau 🤩🥰😇 november weer een nieuwe opleiding trauma en ademhalingscoach. Ik heb eindelijk de weg naar binnen gevonden en wat is dat intens maar de mooiste tot nu.
Spreekt dit je aan zijn interessante onderwerpen- Germaanse Geneeskunde- De mayaś- Human Design- dr gabor mate- De sleutel tot zelfbevrijding- Voeding- psychotherapie- Nervus vagus-Psoas spier- breathwork
Update over het gesprek met de huisarts 21-08-2024
Ik ben naar de huisarts geweest om om mijn vermoedelijke diagnose te praten en te vragen naar een second opionion. Toen ik mijn levensverhaal deelde vatte de huisarts van nu het goed samen. ´dus als ik het goed begrijp zijn de situaties uit jouw kindertijd en je niet gehoord en gezien te hebben gevoeld tot een uitbarsting gekomen door een stressaanval/epilepsie´ en de andere diagnoses geweest. Ja dat had ze goed samengevat. Nu 10 jaar verder heb ik nog wel soms gedachten of angsten van wat me allemaal is aangepraat, maar steeds meer en meer bevestiging van wat ik al die tijd gevoeld heb van binnen als kind. Daarbij heb ik ze teruggegeven dat het handig kan zijn voor andere kinderen/volwassenen die in de praktijk komen om te vragen hoe het met hen gaat en wat er achter de voordeur gebeurt. Wat maakt het dat iemand een diagnose of klachten heeft. Zie de mens achter de klacht en geef niet meteen medicatie of een label maar kijk eens breed naar de mens. Ze gaf ook terug dat een huisarts daarop hoort te signaleren en door hoort te pakken maar het niet altijd lukt om dit dus goed te zien. Voor het eerst in mijn leven door mijn emotionele ontwikkeling en proces had ik het gevoel dat ik hun terug kon geven wat ik bij hun enorm gemist had. Het gehoord en gezien willen worden. ik hoorde me zelf na al die jaren voor het eerst. De mens achter de diagnose en dat merkte ik in mijn lichaam. Een gevoel van blijdschap, vreugde, en mijn lichaam die zo ontspannen voelde dat ik met een lichte spanning ook nog het gesprek aan wil gaan met de neuroloog van 10 jaar geleden als hij nog werkzaam is. To be continued...
En mijn persoonlijke blog op www.lifewthgioia.com waarin ik mijn reis naar binnen beschrijf.